در بازار امروز اساسدی و فلش NAND در سه حوزهی مختلف کاربرد دارند:دستگاههای مصرفکنندگان (تبلت، دوربین و گوشی)، کلاینتها (نتبوک، نوتبوک، اولترابوک و کامپیوتر رومیزی) و رایانش شرکتی (ابرکامپیوترها، سرورها و دیتاسنترها). نتایج یک نظرسنجی از مدیران دیتاسنترها نشان میدهد حدود 14 درصد این افراد از اساسدیهای سروری استفاده میکنند و 9 درصدشان نیز میخواهند خرید و استفاده از اساسدی را وارد برنامهی کاری خود کنند. اما تفاوت SSDهای سرور و SSDهای معمولی چیست؟ در ادامه تلاش میکنیم بدون وارد شدن به بحثهای فنی، به چند مورد از تفاوتهای این دو کلاس اساسدی را مرور کنیم.
اساسدیهای سرور طوری طراحی شدهاند که بتوانند به عنوان حافظههایذخیرهسازی، جایگزین یا همراهی مناسب برای درایوهای مغناطیسی باشند. ساختار و عملکرد این درایوها یکسان نیست فُرمهای استاندارد (form factor) گوناگون دارند و از پروتکلهای مختلفی مانند SATA و SAS استفاده میکنند.
اسپادمهمترین نکتهای که در مورد عملکرد اساسدیها گفته میشود، سرعت خواندن و نوشتن بسیار بالای اطلاعات در آنها، چه به صورت ترتیبی و چه به صورت تصادفی است. این دیسکهای جامد میتوانند از معماری چند کاناله برای انتقال اطلاعات پشتیبانی کنند و دسترسی چندکانالهی کنترلر به فلش NAND را فراهم نمایند.
از سوی دیگر یک سرور عادی در یک دیتاسنتر، در هر روز باید میلیونها بایت اطلاعات را پردازش کند و این فرایند باید با کمترین تاخیر و بیشترین سرعت ممکن انجام شود. گاهی حتی صدها هزار و گاه میلیونها نفر در سراسر جهان باید به یک آیتم خاص ازاطلاعات ذخیره شده دسترسی داشته باشند، بدون آنکه در زمان پاسخگویی کوچکترین افتی مشاهده شود. اینجاست که اهمیت سرعت و کارایی حافظههایذخیرهسازی برای سرورها مشخص میشود.
موتورهای جستوجو، سرورهای پخش ویدئوی آنلاین، سرورهای پشتیبانیکنندهی محتوا و غیره به سرعت بالا برای دسترسی تصادفی به اطلاعات ذخیره شده نیاز دارند. از این نظر اساسدیها و به ویژه اساسدیهای سروری سرعت بسیار بالایی را برایسرورها فراهم میکنند. واحدی که برای اندازهگیری این دسترسی استفاده میشود (IOPS (Input/Output Operations Per Second است. IOPS برای هارد دیسکهایمغناطیسی معمولی بین 75 تا 100 است و در مورد برخی از هاردهای مغناطیسی به عدد 175 تا 210 هم میرسد. اما در درایوهای جامد مخصوص سرور، این مقدار به چند ده هزار میرسد. برای نمونه در اساسدیهای SX1000L و SR1010 ایدیتا که مخصوص استفاده در سرورها طراحی شدهاند، مقدار IOPS به عدد 73000 برای خواندن و 45000 برای نوشتن اطلاعات میرسد.
بد نیست به این نکته هم توجه کنیم که مقدار IOPS برای خواندن/نوشتن واحدهای 4 کیلوبایتی اطلاعات سنجیده میشود که در عمل کمتر از واحدهای اطلاعاتی است کهسرورها باید جابهجا کنند. در سرورهای مخصوص پخش ویدئوی آنلاین کمترین واحد حجم جابهجایی 128 کیلوبایت است و موتورهای جستوجو به نقل و انتقال واحدهای 16، 8 و 4 کیلوبایتی نیاز دارند. در جدول زیر میتوانید حجم کوچکترین واحد جابهجایی را برای سرورهای مختلف ببینید.
کاربرد | حجم جابجایی | % تصادفی | % خواندن |
Media Streaming | 64KB | 0% | 98% |
Web-server Logging | 8KB | 0% | 0% |
Search Engine | 4KB/8KB/16KB | 100% | 90% |
Caching | 512KB | 100% | 90% |
Decision Support | 64KB | 100% | 50% |
Content Delivery Network | 16KB/32KB | 100% | 50% |
Database OLTP | 4KB/8KB | 100% | 75% |
Video-On-Demand | 128KB | 100% | 98% |
این جدول به خوبی نشان میدهد که همهی سرورها به سرعت بالا برای دسترسی تصادفی به اطلاعات و نیز خواندن اطلاعات نیاز دارند. اساسدیها میتوانند به خوبی پاسخگوی این نیاز در سرورها باشند.
اساسدیهای مخصوص سرور، بر خلاف اساسدیهای معمولی، برای حداکثر کارایی در چند ثانیه اولِ دسترسی بهینه شدهاند. همچنین این درایوها طوری طراحی شدهاند که در بازههای زمانی طولانی، پایداری بیشتری نسبت به دیسکهای جامد کلاینت داشته باشند. به این ترتیب اساسدیهای سروری میتوانند در ساعات اوج ترافیک اطلاعات به خوبی و با پایداری بالا عمل کنند.
نکتهی دیگر در مورد سرعت اساسدیها این است که در سالهای اخیر سرعت پردازش اطلاعات در CPU و حافظههای رم بسیار بیشتر شده، در حالی که سرعت خواندن و نوشتن اطلاعات در دیسکهای مغناطیسی تقریبا ثابت مانده است. بنابراین در صورتی که سیستم نیاز به سرعت زیادی داشته باشیم، استفاده از هارد مغناطیسی میتواند دست و پا گیر باشد. نمودار زیر این موضوع را به خوبی نشان میدهد.